EEN WANDELING MET O.A. KWALLEN – Egmond

Vrijdag 4 juni 2021

Eigenlijk was het plan om vandaag op de fiets te stappen, maar gisteravond kwam het verzoek of Willem, the husky, weer bij mij op visite mocht komen. In zijn uppie, welteverstaan, want de baasjes gingen werken. Als natuurcoach ga ik graag alleen de natuur in, vandaag dus met mijn grootste hondenvriend.

Willem houdt niet van warmte en dat zou het vandaag wel worden. We stapten dus vanmorgen rond negen uur het strand op van Egmond aan Zee. We sloegen linksaf richting Egmond-Binnen. Op het eerste stuk strand liggen geen catamarans en staan er geen strandhuisjes. Daar kan Willem los. Zodra we de eerste catamarans naderen, is het elke keer weer spannend. Om de een of andere reden vinden strandbezoekers (de menselijke variant) dat ze daartussen hun grote behoefte kunnen doen. Ze begraven het wel, maar daarbij houden ze geen rekening met de fijne neus van Willem. Vandaag stond er een klein briesje vanaf zee; misschien dat dat, gecombineerd met de zeer aantrekkelijke snoepjes in mijn zak, hielp. Willem bleef in de buurt. Ook de normaal voor hem woest aantrekkelijke, naar afval riekende, strandhuisjes negeerde hij.

Maar ja, een husky is een husky en dus genetisch stronteigenwijs. Ik probeer hem wel eens te verleiden om door een watergeul te waden, maar als hij denkt dat het te diep is, dan keert hij om. Vandaag liep hij echter uit eigen beweging dwars door een geul heen. En daar stond ik: hoe zou ik hem weer aan mijn zijde krijgen? Ik zag een andere hondenbezitster haar broek opstropen om haar hond aan de andere kant van de geul op te halen. Als het moet dan moet het. De oostenwind van de afgelopen dagen had echter voor heel veel kwallen gezorgd, dus dat was niet mijn eerste optie. Tot mijn opluchting kwam Willem op mijn roepen weer terug, waarna ik hem beloonde met snoep en hem aanlijnde. Zilverzand, het paviljoen van Egmond-Binnen, was in zicht. Onuitgenodigd een keuken binnenlopen is ook leuk!

Na een heerlijke latte voor mij en water voor Willem liepen we via het prachtige duingebied terug naar Egmond aan Zee. De zon, het strand, de zee, de kwallen, de duinmeertjes en vele kwakende kikkers en natuurlijk Willem boden me weer genoeg input om in te zetten tijdens een coachsessie. Zo dwongen de vele kwallen op het strand me om te slalommen. Ze brachten een glimlach op mijn gezicht en riepen deze vraag bij me op: ‘In hoeverre laat ik me tegenhouden bij hobbels op mijn weg?’